Klauzule antyabuzywne (przeciwko unikaniu opodatkowania) w zawartych przez Polskę umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania

Klauzule antyabuzywne (przeciwko unikaniu opodatkowania) w zawartych przez Polskę umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania

Pytanie o klauzule antyabuzywne (przeciwko unikaniu opodatkowania) w zawartych przez Polskę umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania jest pytaniem dodanym przez Państwową Komisję Egzaminacyjną ds. Doradztwa Podatkowego uchwałą 19/VI/2017 z dnia 29 kwietnia 2017 r. do zestawu pytań egzaminacyjnych na doradcę podatkowego. 

Prezentowany materiał pochodzi z publikacji „Nowe pytania wprowadzone uchwałą 19/VI – egzamin ustny”, którą można zakupić w naszej księgarni.

Polecamy również lekturę odpowiedzi do pytań:

5. Okoliczności skutkujące nadzwyczajnym złagodzeniem kary (pytanie z działu 8 Prawo karne skarbowe).
6. Struktura organów Krajowej Administracji Skarbowej (pytanie z działu 9 Organizacja i funkcjonowanie Krajowej Administracji Skarbowej).
7. Zagraniczna spółka kontrolowana (CFC) – podstawy prawne, definicja, obowiązki sprawozdawcze oraz zasady opodatkowania podatkiem dochodowym (pytanie z działu 3 Podstawy międzynarodowego oraz wspólnotowego prawa podatkowego).

Klauzule antyabuzywne (przeciwko unikaniu opodatkowania) w zawartych przez Polskę umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania

Podstawa prawna:

Modelowa Konwencja OECD

Streszczenie:

Umowy podatkowe podpisane (renegocjowane) przez Polskę coraz częściej zawierają specjalne zapisy (klauzule antyabuzywne), których celem jest pozbawienie podatników korzyści wynikających z umów, jeżeli jedynym lub głównym celem transakcji lub struktur opartych na danej umowie jest uzyskanie korzyści podatkowych. Wewnętrzne klauzule ochronne mają za zadanie wyeliminować ewentualny brak koherencji między przepisami wewnętrznymi i przepisami umów.

Odpowiedź:

Umowy podatkowe podpisane (renegocjowane) przez Polskę coraz częściej zawierają specjalne zapisy (klauzule antyabuzywne), których celem jest pozbawienie podatników korzyści wynikających z umów, jeżeli jedynym lub głównym celem transakcji lub struktur opartych na danej umowie jest uzyskanie korzyści podatkowych. Wewnętrzne klauzule ochronne mają za zadanie wyeliminować ewentualny brak koherencji między przepisami wewnętrznymi i przepisami umów.

Przykładem takiej klauzuli antyabuzywnej jest klauzula faktycznego właściciela (beneficial owner).

Z Komentarza do Konwencji Modelowej OECD wynika, iż postanowienia umów (konwencji) o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie dotyczącym odsetek mają zastosowanie jedynie w przypadku, gdy to podmiot uzyskujący odsetki posiada status rzeczywistego odbiorcy, czyli jest podmiotem, którego prawo do dysponowania otrzymaną płatnością nie ma wyłącznie formalnego charakteru.

Przez faktycznego właściciela należy rozumieć podmiot otrzymujący daną należność dla własnej korzyści, niebędący pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części danej należności innej osobie lub podmiotowi.

Przykłady klauzul antyabuzywnych (przeciwko unikaniu opodatkowania) w zawartych przez Polskę umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania:

Arabia Saudyjska
Art. 27 – korzyści z umowy nie zostanie przyznana, jeżeli głównym celem lub jednym z głównych celów jakiekolwiek osoby, do której odnosi się powstanie lub nabycie udziałów (akcji), wierzytelności lub innych praw, z tytułu których powstaje dochód, było wyłącznie uzyskanie korzyści z niniejszej umowy w wyniku powstania lub nabycia tych praw.

Niemcy
Art. 30 ust. 1 lit. a – niniejsza umowa nie może być interpretowana w sposób uniemożliwiający Umawiającemu się Państwu stosowanie przepisów prawa wewnętrznego dotyczących zapobiegania unikaniu lub uchylaniu się od opodatkowania.

Iran
art. 28A – korzyści wynikające z Umowy nie zostaną przyznane:
(a)  osobie (nie będącej osobą fizyczną) mającej siedzibę w Umawiającym się Państwie; lub
(b)  w związku z każdym porozumieniem lub transakcją zawartą przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie,
jeżeli głównym celem lub jednym z głównych celów utworzenia lub istnienia takiej osoby, porozumienia lub transakcji było uzyskanie korzyści przewidzianych przez niniejszą Umowę.

Kanada
Art. 26 ust. 3 – Konwencja nie ma zastosowania do jakiejkolwiek spółki, funduszu powierniczego (trust) lub innego podmiotu mającego siedzibę w Umawiającym się Państwie, którego rzeczywistym właścicielem lub sprawującym nad nim bezpośrednią lub pośrednią kontrolę jest jedna lub więcej osób nie mających miejsca zamieszkania lub siedziby w tym Państwie, jeżeli kwota podatku nałożonego przez to Państwo na dochód lub majątek spółki, funduszu, powierniczego (trust) lub innego podmiotu, jest znacznie niższa niż kwota, która byłaby nałożona przez to Państwo, gdyby rzeczywistym właścicielem  była jedna lub więcej osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie.

Podziękowania

Autorem opracowania pytania o klauzule antyabuzywne (przeciwko unikaniu opodatkowania) w zawartych przez Polskę umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania jest Pan radca prawny, doradca podatkowy Marcin Glazer. Autorowi bardzo dziękujemy za zgodę na publikację.

Jeżeli spodobał się Państwu wpis, to proszę dajcie znać autorowi w komentarzach. 🙂 🙂 🙂
A może macie jakieś propozycje dotyczące publikacji innych odpowiedzi do pytań na egzamin na doradcę podatkowego?